Beschrijving
Samenvatting
Als lands eerste ‘tech-dichter’ schets ik een Black Mirror-achtige werkelijkheid in mijn dichtbundel ‘Dit algoritme deugt niet’. Waar houdt technologie op en begint menselijkheid? Maakt autonomie plaats voor vooruitgang?
Naast deze technologische dystopie vertel ik over een generatie die opgroeit aan het begin van de 21e eeuw. Millennials die zich blindstaren op identiteit en onderlinge solidariteit vergeten in hun cancel- en bewijsdrang.
Poëzie hoeft niet eng te zijn. Zie deze bundel als een verzameling van 30 hele korte verhalen over wat er zich nu afspeelt in de wereld, maar dan net iets creatiever – en hopelijk: mooier – opgeschreven. Zodat je eventjes stilstaat, nadenkt en je verwondert om de wereld om ons heen.
Recensies
“Aaron Mirck onderzoekt in deze slim samengestelde bundel zijn generatie. Mirck is een player, een gamer, een goochelaar. Bereid je voor op een wilde leestrip. Van componerende walvissen naar de aanslag op Theo van Gogh, van datingapps, wokeness naar zelfprofilering online. Een scherpzinnig debuut.”
Anne Vegter (ex-dichter des Vaderlands)
“Mirck legt met name zijn eigen generatie, die van de millennials, meedogenloos op de snijtafel. Soms doet hij dat droogkomisch (‘Wij vertellen graag / over het gemak van kamerplanten’), soms ronduit ironisch (‘Wij zouden geboren worden / Spaans leren, gelukkig zijn en / ons binnenkort beroemd bloggen / tot beroep in de kaartenbak’). Wie komende Kerst poëzie wil schenken die de ontvanger uit diens bubbel trekt, wende zich tot Mirck.”
De Standaard
“Mirck dicht over de verstrengeling van digitale onhebbelijkheden met alledaagse voorvallen. Hij schetst daarmee een vermakelijk maar ook verontrustende wereld.”
Marleen Stikker
